🧠 Waarom hypnose en geneeskunde elkaar nog niet helemaal verstaan
- Hypno Jens
- 18 apr
- 3 minuten om te lezen
Over het brein, het verschil in denken – en de kloof die niemand met opzet bouwt.(Hypnose en geneeskunde).
Over de brug tussen analytisch denken en ervaringsgerichte technieken**

1. Samenvatting
Deze blog onderzoekt waarom hypnose en geneeskunde elkaar nog niet helemaal verstaan, en hoe dat te maken heeft met verschillen in cognitieve vorming en focus. Het probleem ligt niet bij een tekort aan intelligentie of inzet, maar bij een verschil in mentale oriëntatie en professionele conditionering. Hypnose vereist specifieke vaardigheden zoals beeldend communiceren, comfort met ambiguïteit en directe interactie met het onderbewuste, vaardigheden die doorgaans minder getraind worden binnen klassieke medische opleidingen.
Tegelijk geldt ook het omgekeerde: veel hypnose-experts zouden moeite hebben met de exacte, evidence-based benadering die een arts hanteert. Dat betekent niet dat de ene aanpak beter is dan de andere, maar wél dat samenwerking alleen lukt als beide partijen elkaars achtergrond en cognitieve stijl écht begrijpen.
2. Inleiding
Hypnose wint steeds meer terrein als waardevolle methode binnen medische, psychologische en mentale begeleiding. Toch blijft de toepassing ervan binnen de reguliere geneeskunde beperkt. Zelfs wanneer artsen overtuigd zijn van het nut van hypnose, ervaren velen moeite met het leren en toepassen ervan.
Deze kloof is niet louter cultureel of ideologisch, maar raakt aan diepere cognitieve en communicatieve verschillen. Medische opleidingen leggen een sterke nadruk op analytisch redeneren, objectivering en meetbaarheid. Hypnose vereist echter comfort met subjectieve ervaring, verbeelding en het impliciete, domeinen die vaak minder ontwikkeld worden in strikt wetenschappelijke contexten.
3. Cognitieve stijl en professionele vorming
Iedere professionele discipline vormt haar beoefenaars in een bepaald denkkader. Artsen worden opgeleid in systematisch denken, diagnostische logica en het hanteren van empirisch bewijs. Hypnose-experts ontwikkelen zich meestal via ervaringsgerichte methoden, waarbij taal, beleving, suggestie en non-verbale signalen centraal staan.
Deze verschillen zijn reëel en terug te zien in de manier waarop beide groepen communiceren, observeren en handelen. Het is daarom niet verwonderlijk dat artsen hypnose als "lastiger" ervaren dan mensen die van nature of beroepsmatig meer vertrouwd zijn met beleving, symboliek en tranceprocessen.
4. Hypnose leren als ‘cognitieve overstap’
Voor veel medisch geschoolde mensen betekent het leren van hypnose niet alleen het aanleren van technieken, maar ook het tijdelijk loslaten van de vertrouwde kaders van controle, bewijs en lineaire logica. Die overstap is uitdagend, net zoals het omgekeerd voor een hypnose-expert een grote opgave zou zijn om zich moeiteloos in te werken in biochemie of farmacologie.
Deze wederzijdse moeilijkheid vraagt geen oordeel, maar erkenning. Het betekent dat succesvolle samenwerking vraagt om bereidheid tot cognitieve flexibiliteit, van beide kanten.
5. Naar een waarderende samenwerking
Als we erkennen dat hypnose vraagt om andere vaardigheden dan die traditioneel worden aangeleerd in medische curricula, ontstaat er ruimte voor eerlijke dialoog. Niet vanuit hiërarchie, maar vanuit complementariteit. Waar de arts scherp is in analyse, is de hypnose-expert bedreven in aanvoelen. Waar de expert werkt in het fluïde, biedt de arts structuur en veiligheid.
De uitdaging is om deze verschillende benaderingen niet tegenover elkaar te zetten, maar als aanvullend te beschouwen.
6. Conclusie
De reden waarom sommige artsen moeite hebben met hypnose, ligt niet in weerstand of gebrek aan inzet. Het is een logisch gevolg van een ander professioneel denkkader, dat andere vaardigheden stimuleert en beloont. Hypnose vraagt om een cognitieve oriëntatie die buiten het klassieke medische model valt, net zoals de medische wereld op haar beurt veel vraagt van mensen die eerder intuïtief of ervaringsgericht gevormd zijn.
Er is dus geen sprake van “beter of slechter”, maar van verschillende vormen van meesterschap. Waar klinische precisie en ervaringswijsheid samenkomen, ontstaat zorg die zowel exact als menselijk is.
Misschien is het pas wanneer we beide hemisferen toelaten, wanneer de logica van de linkerhersenhelft zich verenigt met de creativiteit van de rechter... dat er iets opengaat. Het is daar, in de verbinding, dat een dieper begrip ontstaat. En dat is het moment waarop een nieuwe koers voor de zorg wordt ingeslagen.
📄 Lees ook het Manifest voor een Nieuw Evenwicht – het fundament van de visie van de hypnose orde op hypnose en samenwerking. (Optimus Hypnos Ordo).
hypnose en samenwerking.
(Klik om te downloaden als PDF)
Comments